Mentan

Meðan Pól Sundskarð bíðaði eftir hjálp, tók hann hesa myndina

Tað gongur framá hjá kenda fjallgangaranum, og hóast hann ikki kann ganga í fjøllunum longur, er málið nú loksins at geva bók út um fjallatúrar. Her eru myndir frá lagnutúrinum 13. oktober

Hesa myndina tók Pól Sundskarð eftir hann var dottin, og lá og bíðaði eftir hjálp (Mynd: Pól Sundskarð)

Hesa myndina tók Pól Sundskarð eftir hann var dottin, og lá og bíðaði eftir hjálp (Mynd: Pól Sundskarð)

2022-04-15 13:50 Author image
Sverri Egholm
placeholder

Tað er eitt hálvt ár síðani at kendi fjallagangarin Pól Sundskarð var óheppin og gleið millum Seyðringarskarð og Áarskarð á veg oman í Strandadal.

Hann kom illa fyri, og hevur verið undir skurði tvær ferðir og eisini undir uppvenjing síðani hendingina. Tað gongur tó framá hjá Pól Sundskarð, sum seinastu árini hevur verið javnur gestur á fjallatindum um allar Føroyar. Eisini hava vit á Portalinum havt óteljandi myndir frá Pól Sundskarð.

[object Object]Kona Pól, Bjørg á Lava Sundskarð, saman við manninum á Ríkissjúkrahúsinum í oktober

Nú fer hann undir at geva bók út um fjallatúrar. Undir greinini ber til at síggja myndir frá lagnutúrinum 13. oktober.

Soleiðis skrivar hann á Facebook:

Í dag, mikudagin 13. apríl, er júst eitt hálvt ár liðið síðani eg dátt oman og fekk stóran skaða. Tað hendi niðan fyri Snæfelli, millum Seyðringarskarð og Áarskarð mikudagin 13 oktober kl. 12.30.

Tíðin er flogin avstað síðani. Eingin dagur hevur verði langur, tvørturímóti. Men broytingin hevur verið næstan total. Eg fór frá at kunna gera næstan alt til næstan einki at kunna.

Eg eri farin gjøgnum nógvar vøkunætur við svárari pínu, men eg havi sanniliga eisini hugnað mær við teimum nærmastu. Og eg havi verið meira til staðar enn eg ofta var áðrenn.

Tvær skurviðgerðir havi eg eisini verið ígjøgnum, tann seinna var fyri bert 14 døgum síðani. Í byrjanini tók eg 35 tablettir um dagin. Nú er talið farið niður á 12, og tá hesin mánaðurin er farin verði eg vónandi pínustillaður uttan nakran  heilivág.

Í morgun – eitt hálvt ár eftir hendingina – lat eg meg fyri fyrstu ferð í hosurnar sjálvur. Tað tók sína tíð, men fyri meg var tað ein stórur sigur. Venjingin gongur framá. Eg venji tríggjar ferðir á KS um vikuna, og gangi eisini túrar – men sjálvandi ikki í fjøllunum.

Fyrr var tað soleiðist, tá konan og eg gingu túrar, at eg ofta bað hana skunda sær. Eg var nokk í so ótolin. Í dag er tað hon, sum er venjarin – og hon er tíbetur ikki ótolin.

Eg eri í góðum hondum.

Fjøllunum havi eg ikki heilt slept, hóast eg ikki kann ganga har longur. Komandi mánaðin og nakrar mánaðir fram fari eg at brúka tíðina saman við Sprotanum. Málið er loksins at geva út eina bók um fjallatúrar á øllum oyggjunum við myndum, slóðum og áhugaverdum teksti, sum Árni Dahl og Lis Mortensen hava skrivað. Hetta gleði eg meg til. Vónin er, at bókin verður tøk til jólasøluna.

At enda vil eg takka øllum, sum á ymiskan hátt hava hjálpt, stuðlað og biðið fyri okkum farnu seks mánaðirnar. Serliga ferð tøkkin til okkara tilbúgving og okkara heilsuverk.

placeholder

Vinarliga broyt tínar kennifíla - og privatlívsstillingar fyri at síggja hetta innihald

placeholder