Hendan jólasøgan er sonn. Hon er um eina vísa konu, sum einaferð búði í einum hugnaligum húsum í Tórsgøtu í Havn. Tíverri er henda konan ikki millum okkara meira, men enn liva fleiri hugtakandi søgur um hesa vísu konu. Eina av hesum søgununum, fari eg at siga tykkum frá.
Tað hevði kavað alla náttina, og eitt tjúkt, hvítt teppi hevði lagt seg yvir býin. Tað var mánamorgun, og klokkan var næstan blivin átta, tá konan í Tórsgøtu setti seg við borðið við einum heitum koppi av kaffi. Nú var bert ein lítil vika til jólaaftan, og tað sást; ja, alla staðni hvar ein hugdi. Í hvørjum vindeyga lýstu perur og stjørnur; og eftir allari Tórsgøtu hingu litríkar og vakrar ljósketur. Onkur hevði eisini pyntað trøini, sum stóðu í garðunum, við ljósperum, og ein annar hevði sett ein syngjandi jólamann í garðin, og jólamaðurin stóð og sang Jingle Bells hendan vakra morgunin í desember.
Vinarliga broyt tínar kennifíla - og privatlívsstillingar fyri at síggja hetta innihald