Egga áttati

Heimsins bestu fótbóltsspælarar – eitt nú Maradona, Messi og Salah – hvussu kunnu
vit seta teir í samband við húsini á Kirkju í Fugloy, ið rópt hava verið í Ovara Garði?

Allir lágvaksnir, snúnir og kvikir, skjóttonktir - tyngdardepilin so lágur, at ringt var at
taka teir av fótum.

Úr Ovara Garði á Kirkju eru ættaðir tríggir av bestu fótbóltsleikarum í Føroyum, sum
í bygnaði og leikhátti minna ikki sørt um stóru heimsstjørnurnar. Eftir aldri eru teir:
Miðframherjin á KÍ-liðnum, sum tvær ferðir vann FM tríggjar ferðir upp i slag í
fimmtiárunum, Sakaris Lydersen.

Stóra B36-stjørnan í sekstiárunum, helst besti høgri vongur í landinum nakrantíð,
Tórstein Magnussen.

Og so leikskiparin á úrvalda HB-liðnum í sekstiárunum, Egga Jensen.

Eyðvitað hava teir allir umboðað Føroyar í landsliðshøpi.

Egga fyllir áttati 22. januar.

Onnur fara at skriva um hansara ítróttaravrik, hansara læraratíð, dómaratíð og
hansara virksemi sum undangongumaður, tá ið kemur til tað, sum nú verður rópt
Para-sport.

Eg skal royna at lýsa hann sum vin og samstarvsmann.

Í august í ár eru liðin seksti ár, síðani vit báðir hittust ein vakran dag á Vaglinum í
Havn, har ið nýggjur læraraskúlaflokkur fór undir at leggja grund undir lívsstarvið.
Hetta var í snøgga grótbygninginum, har ið býráðsumsitingin nú heldur til.

Tilvildin gjørdi, at vit báðir komu at sita lið um lið við tvímannaborð henda dagin, og
soleiðis sótu vit tey fýra árini á Vaglinum og tað seinasta árið, tá ið vit sum elsti
flokkur fluttu út á Frælsið.

Mangar ógloymandi løtur høvdu vit saman hesi árini. Skúlaútferðirnar til Nólsoyar,
út í Hest, til Sands og so dansiferðirnar – glæsiligasta teirra til Sumbiar á føstulávint í 1969. Óførur var blíðskapurin, men tá ið frættist, at Egga var abbasonur Poul í
Kerinum, var eingin endi á fagnaðinum, og heimafólk greiddu livandi frá, hvussu
kimiligir og djarvir forfedrar hansara høvdu verið í línu og við stong í Beinisvørði.

Eftir at vit høvdu staðið læraraprógv í 1969, fór Egga til Danmarkar at útbúgva seg
innan ítrótt, har ið hann var so stinnur – sum fimleikari, fótbóltsleikari,
handbóltsleikari, borðtennisleikari og flogbóltsleikari. Heimafturkomin varð hann
settur í starv á Føroya Læraraskúla, og tá ið eg nøkur ár seinni leyk prógv í
norðurlendskum serliga føroyskum máli og bókmentum, fekk eg starv á sama skúla,
og har vóru vit starvsfelagar í 35 ár.

Tað hevði verið drúgt at greitt frá øllum tí mennandi og spennandi, sum hendi á
Læraraskúlanum hesi árini – ikki minst frá øllum ferðunum vit vóru bæði innan- og
uttanlands.

Og so hittust vit javnan sum vinfólk, Jóna og tú, Marianna og eg.

Minniligast man vera, tá ið tit bæði saman við øðrum vinfólkum okkara í august
mánaði 1994 komu út til Hattarvíkar at hjálpa okkum at reika fyri, tá ið vit høvdu
boðið 220 fólkum í silvurbrúdleyp.

Hetta vóru minniligir dagar – og ofta verður hon havd á lofti, suðurferðin við
“Norðlýsinum” dagin eftir, har ið tú okkara vegna vart vertur.

*

Tú skuldi hildið, at ikki vóru útlitini tey bestu, tá ið tveir unglingar sum vit sessaðust
á skúlabeinki fyri 60 árum síðan:

Annar virkin HB-ari, hin trúgvur KÍ-ari, minni enn so samdir í øllum politiskum
viðurskiftum, t.d. tá ið kom til loysing ella samband. Men væl hevur borið til – eg veitmær ikki hollari vin: eitt álit, vertsskapsmaður burturav, góðlyntur og falsleysur.
Hjartaliga til lukku við teimum áttati, Egga – og takk fyri mangan góðan dag, ið var!

Árni