
Tá eg mánadagin setti meg í samband við Hjørdis Viberg at fregnast um lív og virki hennara í Grønlandi, hevði hon so nógv um at vera, at hon ikki hevði stundir at tosa við meg.
- Eg vendi aftur til tín, men kann ikki lova, at tað verður í dag. Her er hvítabjarnaalarmur, og eg havi í løtuni úr at gera við at stýra tilbúgvingini. Tað hoyrir við til uppgávu mína sum økisleiðari at tryggja, at alt gongur rætt og sømiliga fyri seg í viðurskiftunum millum fólk og veiðidjór. Vit búgva í einum bjarnaøki, so tær vitja okkum javnan hesa árstíðina, greiddi Hjørdis mær frá í skundi, og helt síðani fram við sínum ábyrgdarfulla og krevjandi arbeiði.
Dagin eftir vóru viðurskiftini komin somikið í rættlag, at hvítabjarnirnar ikki longur vóru nøkur hóttan fyri fólk og fæ.
Vinarliga broyt tínar kennifíla - og privatlívsstillingar fyri at síggja hetta innihald